Vuurtorentrail Ameland

Slecht begin

Helaas begint het weekend niet zoals gepland, beiden ziek (gelukkig geen 40+), maar er staan straks wel 40+ Loopwijzer lopers op Ameland, klaar voor de Vuurtorentrail, dus hop de auto in. Bij de boot aangekomen begint het feestje, we komen hier al bekenden tegen. We slapen (bijna) allemaal in Hotel Nes. Hier heeft de eigenaar, Klaas, een heerlijk en ruim voldoende pasta buffet voor ons gekookt. De lopers voor de 60km gaan nog even hun startbewijs en tracker ophalen in Hollum, gelukkig staat Taxi Fred klaar, wat een dikke 60 minuten fietsen scheelt. Met goede zenuwen duikt iedereen lekker vroeg zijn bedje in. Nils en ik hebben het virusje bestreden met een Amelander biertje, op hoop van zegen.

To trail or not to Vuurtorentrail

Ik word wakker met meer energie maar besluit toch om een wijze loper te blijven en kies om vandaag iedereen aan te gaan moedigen. Bij Nils hebben de Amelander biertjes minder goed hun werk gedaan en ook hij gaat niet lopen. Bij het ontbijt komen we alle lopers tegen, iedereen staat te popelen, het zonnetje schijnt en de lucht is strak blauw. Via de live tracker zien we dat de 60km al bijna in Nes is dus we dribbelen (tja, een sprintje trekken zit er nog niet in) naar buiten en zien Floortje V. en Tessa. “Het is hier zo mooi” wordt er geroepen en ze rennen verder.

Te laat maar op tijd

Plan de compagne: we gaan fietsen langs de route en iedereen aanmoedigen. Als eerst gaan we opzoek naar Jean Louis (die schuil gaat onder de naam Jan), maar volgens de live track moeten we dan stevig doorfietsen en we hebben tegenwind. Zwetend komen we aan en zien Jean Louis net voorbij lopen. We waren precies te laat maar op tijd om nog even te roepen. Al snel volgt Jeffrey die blij is dat we hem zien zodat hij even stil staat en van het mooie uitzicht kan genieten. Tessa en Floortje trailen weer vrolijk voorbij en Eveline wordt begeleidt door Wietse op de mountainbike (waarvoor dikke kudos!). We zien iedereen van de 60km nog een paar keer voorbij komen op verschillende punten. We krijgen elke keer weer een dankbare lach terug van de lopers, dit willen we alle lopers geven en we springen op de fiets op weg naar een van de verzorgingsposten waar (bijna) alle lopers nog langs komen.

Dankbare taak

Bij de verzorgingspost is het opletten geblazen want de verschillende afstanden komen en gaan van alle kanten hier. Een voor een komen er blije Loopwijzer lopers voorbij, deze keer in witte shirts, even wennen maar het is een prachtig limited edition shirt geworden (Dank Jean Louis of moet ik Jan zeggen?). De 35 en 60km zijn voorbij gelopen en nu zijn het de 18km lopers. We gaan er even bij zitten, in een windvrij duintje. Prachtig om hier alle lopers aan te moedigen, een mini cheerzone, wat een dankbare taak. Ondertussen is het half 3 en tijd om te gaan lunchen. Na de lunch wacht de fietstocht met tegenwind op ons. Het was stiekem best een lange en vermoeiende dag. Gelukkig kunnen we nog heel even opladen voor we naar de pizzeria gaan.

Loopwijzer geluk

In de pizzeria zien we al onze trailvrienden, blij, moe, rode wangetjes en stralende ogen. Mooie en stoere verhalen volgen onder het genot van een pizza en natuurlijk de welverdiende tiramisu waar al ruim een week over gedroomd wordt door vele (sommige zien de tiramisu zelfs vliegen). Nils hangt ondertussen weer op half zeven en we taaien op tijd af. Terug wandelend naar het hotel komen we tot de conclusie dat aanmoedigen stiekem net zo leuk (en vermoeiend) is als zelf trailen. We voelen ons blij en gelukkig: “wat hebben we toch veel lieve en leuke trailvrienden”.

Strandtententrail

Zondag word ik weer fit wakker en deze wijze loper kan weer lopen! Vandaag staan de 7/10/23km op het programma waar nog een handjevol lopers aan mee doen. Zelf heb ik een startbewijs voor de 23km. Voor Nils komt het helaas net te vroeg. We zitten vroeg aan het ontbijt en zien de lopers een voor een binnen huppelen of strompelen 😉 maar de meeste voelen zich goed. Bijna iedereen gaat vandaag weer naar huis maar eerst nog een klein loopje, wandeling, strandtententrail (nieuw idee voor een event!), koffietje of een fietstocht. Samen met Casper, Irene en Natalie fiets ik naar Hollum. Wat een leuk feestje hebben ze er van gemaakt, samen tellen we af en dan begint onze 23km trail. Natalie sjoeft er al snel vandoor, die moet haar boot halen. Dat is gelukt, wel via het podium (3e plek, gefeliciteerd!). Ik voel mij goed en geniet van de omgeving, de route is prachtig en afwisselend. Op het strand word ik aangemoedigd door Daniela. Even later zie ik Nils, die is met paracetamol toch zijn bed uitgekomen, wat een leuke verrassing. Nu mag ik even ervaren hoe dat voelt om aangemoedigd te worden. Ik kan je zeggen dat geeft echt een bak aan energie. Na een 0.0 finishbiertje fietsen we (gelukkig met wind mee) weer naar het hotel. Daar nemen we afscheid van de laatste lopers en genieten we nog even samen van een avondje op Ameland met een wel verdiende Amelanderkoffie (daar droomde ik al een week van).

Bedankt lieve trailvrienden en bedankt Cairn Adventure voor de organisatie van de Vuurtorentrail.

Nu even afkicken van de gezelligheid maar gelukkig mogen we over 1,5 week (28-30 maart) alweer naar de Ardennen, er zijn nog een paar plekjes 😉