Een warm Clubhuis, een lachende vos en een mooie groep lopers!

De eerste beproeving

6 uur, de wekker gaat. Er staat een mooie dag op ons te wachten, zondag = duurloop. Nils is dapper en na een klein mentaal zetje van mij duikt hij onder de douche. Hij is door Koen de Jong (Sportrusten/ProRun) uitgenodigd om de dag te beginnen met een uur mediteren. Deze uitnodiging heeft hij vaker gehad en toen overwon de luiheid, deze keer niet (bij Nils). Ik draai mij nog een keer om.

Nog een beproeving

Vandaag hebben we een special edition duurloop. We gaan namelijk Strava Art lopen oftewel een Runbrandtje van Sander Gabel. Dit is 1 van de 12 beproevingen uit het boek van Koen en Klaas.

Voor alle lopers nog een verrassing welk dier we gaan lopen. Zij weten alleen dat ronde 1 de kop is en ronde 2 (voor de liefhebbers) het lichaam. Ik ben zelf niet helemaal fit dus ik heb alvast de route van het lichaam iets abstracter gemaakt en ingekort, uiteraard met akkoord van Sander.

Oeps…

Een tikkeltje aan de late kant (voor mijn doen) kom ik aan in een overvol clubhuis, met allemaal leuke (on)bekende lopers. Na een korte introductie van Koen en Sander neemt Nils nog even het woord voor de laatste logistiek. En oeps, in zijn enthousiasme verklapt hij dat we een vos gaan lopen. Iedereen lacht. Ach wat maakt het uit, het blijft een verassing hoe het er straks uit komt te zien op Strava.

Met zijn alle lopen we naar het startpunt met nog een laatste tip van Sander: deze km’s horen nog niet bij de Strava art tekening, horloges dus nog even onhold!

Drie, twee, een …

… En de Vos is Los! Een voor een lopen de tempogroepen er vandoor. Ik loop samen met tempoleider Daniela het groepje van 9km/u. Een klein groepje deze keer, veel lopers zijn (eenmalig?) overgestapt naar het 10km/u groepje. Meteen bij het eerste heen en weertje zeg ik tegen de groep, we lopen iets verder door dan de route aangeeft, dan hebben we namelijk straks een lachende vos. Op dat moment komen we het groepje van Sander, Koen en Nils tegen en hoor ik Nils zeggen: “we hebben ook een lachende vos”. De route heeft een aantal heen en weertjes, we zwaaien enthousiast naar elkaar. Ik glimlach, ik word blij van al die blije lopers die we bij elkaar brengen met Loopwijzer.

Na ongeveer 12 km zijn we weer bij het startpunt. De horloges gaan op stop en de telefoontjes worden gepakt. Iedereen is nieuwsgierig, hoe ziet mijn Strava Art eruit? Allemaal blij met de lachende vos. We lopen terug naar het Clubhuis waar de heerlijk thee, koffie, cola met een lekkere snack klaar staat voor ons.

Het lichaam

Na een korte break nemen we afscheid van veel lopers, die nog even lekker nagenieten in het fijne Clubhuis van Koen. Nogmaals enorm bedankt Koen voor de warme gastvrijheid! Casper, PJ, Jean Louis, Laura, Natalie, Sven, Nils en ik, met zijn 8en lopen we naar het herbeginpunt. Ondertussen is de zon doorgebroken. Ik geniet nog meer van het lichaam lopen. Dit stuk van de route gaat langs de Amstel, iets meer weg van de bewoonde wereld en meer in de natuur, dit is toch meer mijn ding. 

Beginnersfout

Moe en voldaan komen we aan bij het Clubhuis. We vergelijken onze Strava Art en we komen erachter dat we een beginners fout gemaakt hebben, we zijn de eerste ronde te ver doorgelopen, het eindpunt en herstartpunt is niet op dezelfde plek en Strava trekt dan een rechte lijn. Oeps! Het resultaat: een blije maar kwijlende vos met een halsband (en in sommige gevallen zelfs een plukje extra haar of een piercing). Ik zeg, best netjes voor een groepjes beginnende Strava Art artiesten.

Wat neem ik mee van deze dag:

• Asfalt is hard
• Een Clubhuis verbindt
• Lopers bij elkaar brengen is goud
• Herbegin altijd bij het eindpunt, anders krijg je een kwijlende vos
• Zorgen dat je een mooie lijn loopt is belangrijk, maar opletten op het verkeer nog belangrijker!
• Werkzaamheden zijn gewoon obstakels, ga er gewoon dwars doorheen, anders krijg je extra plukjes haar en piercings
• Waar heen en weertjes op de trails ontstaan door verkeerd lopen is bij Strava Art het heel normaal, ook al voelt het behoorlijk gek